USG de Artan renal kortikal ekojenite yada "renal paranchimal echogenicity"

Karaciğer veya dalağa göre renal korteksin ekojenitesi hem kalitatif hem de kantitatif olarak değerlendirilebilir, ancak kalitatif yöntem yaygın olarak kullanılır. Normal renal korteks genellikle hipoekoiktir (daha az parlak) veya bazen izoekoiktir (benzer parlaklık). Artan kortikal ekojenite genellikle kronik böbrek hastalığına (KBH) atfedilir ve histolojik çalışmalarda interstisyel fibrozis, tübüler atrofi ve glomerüloskleroz ile ilişkilendirilmiştir. Bununla birlikte, inflamatuar infiltratların ve proteinli yayınların ses dalgalarını yansıttığı (örneğin, akut glomerülonefrit, akut tübüler nekroz) akut böbrek hasarında (AKI) artmış ekojenite de görülebilir.

KBH'nin ekojenite artışına ek olarak (diyabetik nefropati ve infiltratif hastalıklar hariç) genellikle azalmış böbrek uzunluğu ve kortikal kalınlık ile ilişkili olduğuna dikkat edin. Önemli bir komorbiditesi olmayan bir hastada serum kreatinin ve parlak renal korteks yüksekliği bulunursa, özellikle uzunluk ve kalınlık korunuyorsa AKI/glomerülonefriti düşünün. Yetişkinlerde normal kutuptan kutba böbrek uzunluğu 10-12 cm'dir ve vücut büyüklüğüne göre değişir. Kortikal kalınlık, medüller piramidin tabanından böbreğin dış kenarına kadar ölçülür. Genellikle 7-11 mm civarındadır, kutuplarda daha kalındır. Aşağıda, lupus nefritli bir hastada hiperekoik korteksi gösteren bir infografik yer almaktadır.

Artmış renal ekojenite spesifik olmayan bir bulgudur ancak altta yatan bir dizi durumu temsil edebilir.

Bunlar şunları içerir:

1-Normal varyasyon
2-Böbrek amiloidozu
3-Kronik böbrek hastalığı : artan kortikal ekojenite
4-Orak hücre hastalığı